Veel merken op deze site zijn lang geleden geboren en een verrassend groot deel bestaat nu nog. Sommige zijn in de dagelijkse taal opgenomen (Veel Fransen zijn opgegroeid met Bébé Cadum, verkeerslichten worden aangespoord met Crache ton Valda, Ripolin is een werkwoord geworden, en Olida wordt snerend gebruikt).
Sommige merken waren een inspiratiebron voor kunstenaars: bijvoorbeeld Pablo Picasso's papier collé Glass and bottle of Suze en – interessanter voor ons – nieuwe muurschilderijen. Op een beschilderde wand van een raadshuis in het noorden van Parijs vinden we reclamefiguren naast echt bestaande personen als Maurice Chevalier en Edith Piaf.

De geschiedenis van veel merken is natuurlijk al veilig bewaard.
Musea en andere verzamelaars beheren grote collecties van posters en geëmaileerde platen. Muurschilderingen zijn anders. Je kan geschilderde muurreclames niet opnemen en in een tentoonstelling samenbrengen. Je moet je noodgedwongen beperken tot foto's. Het zou hiermee perfect mogelijk zijn om bijv. de specifieke muur-taal te bestuderen, maar de foto's zouden toch maar een magere afspiegeling zijn van de werkelijkheid.

Stel je voor. Je boekt een safari (all-in, leeuwen, krokodillen en nijlpaarden). En dan op de dag van de beroemde big-five drive zet de ranger je koudweg af bij het dichtstbijgelegen bezoekerscentrum om schitterend ingekaderde foto's te bekijken.

Muurreclames werden geschilderd om te blijven (sommige zijn er nog steeds) en om gezien te worden. Ze zijn veel groter dan affiches – knap bedacht, niet? – en ze vielen op in de stad. Dit is simpel te bewijzen op oude foto's met stadsgezichten. Muurreclames zijn er opvallend aanwezig.

Muurreclames getuigen van een bepaalde periode in de evolutie van onze maatschappij. Ik heb een oude Lipton muur: Franstalig in het huidige Vlaamse deel van België. Tegenwoordig zou dit een revolutie ontketenen.

Naar mijn gevoel zijn dit voldoende argumenten om ernstig werk te maken van de bescherming van oude geschilderde muurreclames.
Projecten voor de herwaardering van historische stadscentra mogen de muurreclames niet verwaarlozen. Al bij al zou ik het beneden alles vinden als een setje foto's het enige was dat overbleef van Brugge, Praag, de Grand Canyon of Pompeii. U niet?