Molens in de vallei van de Río Ara
hebben ten minste één iets met elkaar gemeen: er is geen wateropslag
(Zie bv.
Fiscal,
Guaso, of
Jánovas).
De Río Ara voert altijd genoeg water om de stenen in bedrijf te houden.
De frustratie van veel molenaars, een onbedoelde stop en dan wachten terwijl
een
embalse traagjes vult, was onwaarschijnlijk.
De molens hebben nog meer gelijkenissen die typisch zijn voor
deze manier van werken, bekend als
moler de fila.
Malen met de beperkte voorraad van het meer werd
moler de restañada genoemd.
Molens konden alleen goed werken
met een voldoende en continuë wateraanvoer.
Daarvoor is het kanaal breed en diep en loopt uit in een eerder grote
cubo (zie bv.
Lacort). De diepte en
de grootte van de cubo is bedoeld om druk op te bouwen en korte storingen
in de waterstroom op te vangen.
Doordat het verval van de Río Ara eerder klein is, moet het
canal van de meeste molens vrij lang zijn om een voldoende waterkolom
op te kunnen bouwen.
