Het kanaal (hier geflankeerd door bomen) eindigt niet in een echte balsa.
Het uiteinde is verbreed en vormt zo een reservoir. Een klep verbindt
dit deel met een evenwijdig kanaal dat het water naar de wielen voerde.
Van de (nu lege) cárcavo liep het water door een ondergrondse buis
terug naar de Río Gallégo.
De eigenaar heeft ons in de molen rondgeleid.
Er is geen apparatuur overgebleven. Vroeger was de molen bewoond door een Amerikaans-Nederlands
koppel. De huidige eigenaar (en buur) kocht het gebouw voor zijn
kinderen. De constructie is herbouwd naar de hedendaagse normen.
Aangename plaats om te leven, maar helaas weer een verloren molen.