De molen van Salinas de Sín was een graanmolen,
en een zaagmolen en ook een centrale en bestond uit twee constructies naast elkaar.
Het tweede deel, nu verdwenen, was gebouwd op de kolommen die uit het rivierbed omhoog steken.
Het is wellicht best om eerst even om het geheel heen te wandelen
om zo een betere kijk te krijgen op de situatie. Beelden 2 tot 5 tonen de constructie van elke kant.
(2) een cubo of een afvoer? — 2011
Foto 2 is genomen van in het kanaal dat rond de
klif loopt van foto 1. We zien een korte, brede zijtak (2) die aan een cubo doet denken.
Het is echter niet duidelijk hoe de verbinding was met de molen (als er al een connectie was).
Het is niet de uitloop die we kunnen zien in in de oude foto 6 (vergelijk met 5).
(3)
De cárcavo bevindt zich rechts in (1) en daarom moet
de eigenlijke molen gewerkt hebben in het deel van het gebouw dichtst bij de camera in (3).
Er was wellicht een eigen ingang apart van de rest van het gebouw (4). Het grote raam (6) is ondertussen
dicht gemaakt en we zien er nu niets meer van.
(6) Molino de Salinas — Archivo Iberdrola
Het geheel is wellicht best te bekijken vanuit de
rivier. Een goed pad leidt omlaag en dan is het maar enkele passen terug
om de plek van foto 5 te bereiken. Pagina 249 van het boek
Miradas desde Tella (
†) toont een mooi beeld van de site toen de molen nog in gebruik was.
Foto's 6-8 komen uit de Iberdrola Archieven en werden genomen
in opdracht van de Sociedad Hidroeléctrica Ibérica. Ze zijn gedateerd tussen 1919 en 1934.
Foto 7 is duidelijk van enkele jaren eerder dan 6 en 8 en toont dat de annex op stelten
in de tussentijd verbouwd werd.
De beschrijving bij de foto's zegt: Tegenover het dorp, aan de andere
kant van de rivier, zijn de gebouwen van de zagerij en de graanmolen die — vanaf 1918 of 1919 —
door de Sociedad Hidroeléctrica Ibérica omgebouwd werd tot een kleine centrale.
Die leverde electriciteit aan de installaties van de SHI tijdens de bouw van het hydro-electrisch systeem van
de Río Cinca. Dat doet me twijfelen aan de betrouwbaarheid van de datumgrenzen.
Het laatste stuk van het canal (9, 10), weliswaar onderbroken
door een grintweg, is nog duidelijk herkenbaar en kan een heel eind langs de heuvel gevolgd worden tot waar
het uiteindelijk weggeslagen is door de Río Cinqueta (bijrivier van de R. Cinca). Het begin met de azud konden
we niet meer vinden.
