Home / Dieren in de reclame / Verlies van open ruimte
Illustratie 1: Verlies van open ruimte
We moeten ons geen illusies maken en ons niet inbeelden dat er in Europa nog ongerepte natuur — plekjes niet door de mens veranderd — voorkomt. Het aantal inheemse soorten is ingestort. We kunnen wel trachten om onze landschappen nog wat aantrekkelijk te houden met hier en daar een likje groen. Maar zelfs dat is gedoemd te mislukken. Uiteindelijk zullen we alleen nog via tv en reclame (een pleonasme?) weten wat de levende natuur was. Dit kort en triest beeld­verhaal toont dat het bijna zover is.
© 
publicatie: ii.2001; updated iv.2020

Oktober 1971
December 1976
April 1977

De foto's vertellen
ons het verhaal van een plekje in de Belgische Polders. De reeks is typerend voor de Belgische aanpak van ruimtelijke ordening. We beginnen met het oorspron­kelijke landschap: weiden, open, wijde horizon, geknotte wilgen. Niet echt ongerept, gemaakt door de mens, maar nog uiterst waardevol voor vele mensen die er komen ontsnappen aan de spanning van werk en stad.

Juli 1977
Maart 1978
November 1979

De wilg, topzwaar
door gebrek aan onderhoud is omgevallen. Een teken van wat er zal komen? In maart 1978 zwermen bouwvakkers over de weiden uit en van dan af groeien er huizen in verschillende golven tot het zinloos wordt om de serie verder te zetten. De laatste foto is echt vanaf dezelfde plaats; erewoord.

December 1981
October 1985
September 1991

Home / Dieren in de reclame / Verlies van open ruimte