Verkeerstekens: Wegenwerkers in Argentinië

Aan deze heerschappen moeten we weinig woorden vuil maken. Laten we daarom maar even aandacht schenken aan wat er niet is.
Was het je opgevallen dat de hoop zand ontbreekt? Dit komt wel vaker voor in zuidelijk Amerika (bijv. Mexico, Peru) en bijna nergens elders. Van alle andere landen ter wereld planten alleen Ierland en Indonesië ook borden zonder hoop. Maar ze zijn ruitvormig.

Als we de verzameling doornemen en het aantal hopen tellen (eenvoudiger dan met rotsen) eindigen we met drie groepen: verkeerstekens met nul, één of twee hopen. Ik noem ze groep H0, H1 and H2. Klinkt professioneel, niet? Heb ik geleerd van de vogelgriep en covid mensen.

H0 borden (zoals hier in Argentinië) tonen de man net na de eerste steek. Hoop en gat zijn nog embryonaal zou je kunnen zeggen. Het kan ook (Ik voelde onze wetenschappelijke raadgever recht komen.) dat de man net gedaan heeft. Nog deze laatste schep neergooien en hoop en gat zijn verdwenen. En de man even later ook.

H1 borden tonen de man aan het werk. Als het blad in de hoop zit, weten we dat hij zand opschept om de put te vullen. Als het blad boven de hoop zweeft, weten we niet zeker waar hij mee bezig is: graven of vullen.

H2 borden doen vragen rijzen. De redenering van H1 blijft gelden, maar wat doen we met de tweede hoop? Deze man graaft niet. Hij dempt niet. Hij verplaatst alleen zand van de ene hoop naar de andere. Dit lijkt nergens op, zelfs al komt het soms dicht bij de feiten.

H2 borden zijn wijd verspreid in Europa, een regio waar politici van elke kleur naar de microfoon dringen om te melden dat we harder moeten werken, meer uren, meer jaren, voor minder geld (maar meer uitgeven). Het lukt ze nooit. Een gewoon verkeersteken spreekt ze tegen. Werk is nutteloos. Werk is straf, Sisyphus wist het al. Monsieur Jean knikt glunderend. Dit kent hij.

Moderne borden zijn H1 en vrij van dit defect. Daarom raad ik aan om alle ouderwetse wegenwerk-borden te vervangen door een politiek correcte versie (bijv. de Mediterrane werker). Het is de dood voor onze verzameling maar we moeten het land redden.

Rio Grande, xii.2006;
foto B. Hoeyberghs

Rio Gallegos, xii.2006;
foto B. Hoeyberghs

El Calafate, xii.2006;
foto B. Hoeyberghs

Maar nu terug naar onze Argentijnse foto's
Net als bij de scholieren zijn er verschillende krachten aan het werk, sommige zelfs van over zee. Het valt direct op: de tekening gaat van kwaad tot erger. Naast zijn rugprobleem lijdt de arme kerel nu ook aan vreemde armen en benen en een lachwekkende schop. De achtergrond werd oranje net als bij het volgende beeld. Dit laatste is beter getekend, maar de waarschuwingsdriehoek is weg. De Nieuwe Wereld wint aan invloed.

Een ander ontwerp behoudt de driehoek en de witte achtergrond. De man is echter veel beter getekend en draagt nu een pet. Anders dan bij de vorige bonken is zijn houding eerder onderzoekend dan aanvallend. Hij komt uit Duitsland of Luxemburg en hij bracht zijn aarde mee!
De zelfde man is ook gravend waargenomen in een Amerikaanse ruit met oranje canvas.

Rio Grande, xii.2006;
foto B. Hoeyberghs

Rio Gallegos, xii.2006;
foto B. Hoeyberghs

P.N. Los Glaciares, xii.2006;
foto B. Hoeyberghs

Uit onze waarnemingen begrijp ik dat Argentinië af glijdt naar het Amerikaanse H1 type. Maar helemaal zeker is het niet. Let maar op het laatste bord met een tekening als in de V.S.A. maar nu geplaatst in een rechthoek die tot nu toe geen spotter van ginds gemeld heeft.

Nog een laatste woord over de Zanja abierta.
Deze man breekt nog eens zijn rug. Hij moet dringend Bartolomeo's Goede Raad lezen.

Om veilig te rijden, hoeven mensen ook niet precies te weten waarmee de werkers bezig zijn. Het gewone verkeersteken zegt eigenlijk al om voorzichtig te zijn. Dit bord is overbodig (en te ingewikkeld ook).

Wegenwerkers gevonden in Argentinië