English | Path: Home / Landenlijst / Oversteekplaatsen wereldwijd / gevonden in Estland |
De configuratie is duidelijk geïnspireerd door het ontwerp dat wijdverbreid was (en is) in het voormalig communistisch blok. Het is gesignaleerd van hier in het westen tot in het uiterste oosten. De meeste landen blijven daarenboven bij dit Russische ontwerp (zie Belarus voor een overzicht).
Kenmerkend voor het Russische ontwerp zijn de afgesneden lichaamsdelen. We hebben dit soort jongeren ook wel gerapporteerd uit Estland, maar het is van lang geleden in 2001, en we hebben ze sedertdien niet meer gezien. We nemen daarom aan dat Estland zichzelf van Rusland los gemaakt heeft en nu verder gaat met zijn eigen nationale versie. Wij als verkeerstekenkenners weten dat de geschiedenis van een land vaak gereflecteerd wordt in zijn verkeerstekens en het verbaast ons daarom niet dat de Russische invloed nog steeds merkbaar is.
Maar er is wel een belangrijke verandering te zien. De oude Russische versie zit vol agressie. De kleinere persoon zwaait de arm achteruit recht in het gezicht van de andere. De andere arm steekt naar voor en omhoog, klaar om de vergelding op te vangen. In het nieuwe ontwerp is de agressie weg en het land is nu beslist op weg naar een meer vreedzame maatschappij.
Een gespiegelde versie van deze tekening is waargenomen op een schoolbus in IJsland. Schonk IJsland enkele van zijn oudere bussen, of is het gewoon toeval?
Dit is opmerkelijk. Wanneer we één enkele adult zien die een kind uit laat, dan is het altijd een man met een meisje (bv. Uganda, Hongarije, Tsjechische Republiek). We hadden tot hiertoe maar één uitzondering: een mooi ontwerp uit Birma waar een moeder een kind brengt. Dit is onze tweede uitzondering: een mooie vrouw met een knaap.
†: Eerst schreef ik elkaar achterna zitten
. Maar toen vond ik dat zitten
de verkeerde
indruk gaf: ze rennen immers. En elkaar
leek me ook niet van toepassing, want de rechtse volgt wel de linkse, maar
omgekeerd niet; tenzij ze in een cirkel zouden rennen, maar dat kunnen we niet weten. En toen begon ik ook te twijfelen aan dat rennen
. Misschien staan ze wel om ter langst stil op één been. Toen heb ik maar het werkwoord
weg gelaten.